— Ей, аждаһа! Мыстан кемпір Кейпіне Түскен залым! Екі көзің, Екі ұртың қан, Жеген етің Жас баланың Сен, сұм Гитлер! Көзің салшы Алдындағы Табағыңа! Қолыңдағы Тамағыңа! — Не қолыңда? Жасырма, азғын. Қорегің мен.....
Сылаң қаққан сипатын көрмегендей, Абайкөк, Денесі мен мүсіні сөйлегендей, ай-ай деп. Сұлу сымбат жайдары балбыраған, Абайкөк, Еш адамға көз қиып бермегендей, ай-ай деп.
Қайырмасы: Бар тілеуім көңілімдегі Жалғыз ғана сіз-ай деп. Ойдан өмір кетпейтұғын Сіздің ақша жүз-ай деп.....
Бісмілладан айтайын, Бәрәкалла сөз басын. Мұңлық болған Күнімқыз Перзентінен қозғасын. Мінәжәт қылып сөз сөйлеп, Шариғаттан озбасын. Әуелі Құдай қалаған, Асыл нұрдан жаралған. Алладан әмір болған соң, Алтыннан терек құлаған. Молдаларды көргенде, Шариғат сөзін сұраған. Бала да болса халайық, Үлкенге басын балаған. Бауырымның парасы, Екі көзім қарасы.....
Ертегi ертедегi кәрi күйге, Жiбiне сабақталып отыр ине. Бетiңнiң бедерiне жұқпалы екен, Опалап жаға берсең, шiркiн дүние! Ертектiң ертегiсiн құрайын да, Шықпаса елден құрақ сұрайын да. Дастанбай деген кiсi бай боп өткен, Туысы Түркiстанның кiрайында. Дейдi екен қошаметпен әркiм «Дастан», Түркiстан қаласынан байлығы асқан. Қайыры қарындасқа мол кiсi екен, Әркiмге қарайласып қажет ашқан. Байлықпен сегiз күмет үй салдырған, Төбесi көк қаңылтыр, көз талдырған. Алтыннан босағасын әшекейлеп, Iшiне асыл тартып от жандырған.....
