Өлеңдер

Базардан келген ақ жаулық,
Шетінен алдым қол жаулық.
Жылама күнім, сабыр ет,
Қалғанға берсін денсаулық.
Ақ көйлек кисе, бедер жоқ,
Ойласа, ойда нелер жоқ.
Жылама, күнім, сабыр қыл,
Өткендерден келер жоқ.
Жылама, күнім, жылама,
Жыламасқа бола ма?!
Жылама деген тоқтау сөз,
Жығылған терең тұра ма?!
Сұңқарың ұшты ұядан,
Жалама жартас қиядан.
Жазмыштан адам артылмас,
Жазуы болған сиядан.
Қамшының сабы бояма,
Бендесін Алла қоя ма?! ....

Күн құшақты, көрікті,
Октябрім — сен анам.
Бесіктен ұшқан балапан,
Жұлдызың, жаның, — балаң.

Айбының асқар алыптай,
Беріксің, ана, сенде күш.
Баурайында гүлденіп,
Өскен елі, көп жеміс.......

Құла кермен аулыңа аяңдайын,
Жүрсек сырын өзіңе баяндайын.
Ұға алмасаң жүректің ләззатын,
Жан сәулем деп айтудан аялдаймын.

Ей, бұлбұл-ай, бұлбұл-ай,
Алтыннан сырға, қима бел.
Сауықшыл сайран біздің ел,
Еу, айдай......

Айдап салдым жылқымды теріскейге,
Бақпай қойса мал шіркін өрістей ме-ай.
Жылқы ішінен саңлақты ұстап мініп,
Осылайша ән салсам-ай, келіспей ме-ай.

Қара жорға,
Жорғалатып салайын-ей,
Жолдан жолға-ай......

Асар кер жүрмейді шалдыққанда
Еркін даусым келмейді қарлыққанда.

Қайырмысы:
Ахау, тәнім-ай,
Талма, менің жаным-ай,
Ей, күлди-күлди, жаным-ай,
Күнде қызық үйім-ай.
Бипыл, Бипыл, Бипыл-ай,
Тартшы, құрбым, бір күй-ай.....

Шолпаным, қоштаса алмай мен кетіп ем,
Жүректе жақсы үмітті тербетіп ең.
Бірге ойнап, бала болып жүре бермей,
Дариға-ай, неге бекер ер жетіп ем.

Қайырмасы:

Шолпаным, шалғайда
Мені еске алғай да.
Жақсы сөз, жан сырын
Айтса екен ол қайта.....

Пісімілдә сөздің өрнегі
Пәнденің рас өлмегі.
Бұл дүниеде тұру жоқ
Ажалға адам көнбегі.
Құдайдың салған ақ ісін
Дін мұсылман көрмегі.
Мекендеген өзенді
Қоңыр қазсың көлдегі.
Қолыңнан ұшқан ақ сұңқар
Енді бір болмас келмегі.
Көп әнбия көңілді
Дүнияға бөлмегі.
Құдай досты Мұхамбет
Басқаменен тең бе еді.
Ақ ісіне Алланың
Қарсылық ету жөн бе еді..
Піссімілла сөздің пірі екен,
Ең асылы нұр екен.....

Дақпыртына даңқтың бөленбеген,
Өзі тарих, өмірі — өлең Кенен.
Мезгіл өзен,
Барарсың болашаққа
Әніңді алып өзіңнің кемеңменен.
Жүрегіңнен туғызып сөз бен әнді,
Бозторғайдай жырладың боз далаңды,
Сұлу сөзің жараның бетін сылап,
Нәзік әнің сезімді қозғаған-ды.......

Ей, ақ қурай, қызыл қурай, қурай, қурай,
Құдайым қызды ауылмен сыбай қылғай.
Әкесін ала жаздай ауру қылып,
Шешесін естімейтін саңырау қылғай.

[Қайырмасы]
Домбырам басы бал қурай,
Басына қонған бозторғай,
Қалампыр мен насыбай,
Насыбайым болмаса,
Ауырады басым-ай.....

Қозыбақтың қызы едім, атым Ұмсын,
Серттен тайған жігітті Құдай ұрсын!
Ақбоз үйдің ішінде мен отырсам,
Мені іздеген жігіттер үйге кірсін.

Ахау бикем жар-жар,
Алма мойын ақсұңқар,
Қош есен бол, құрбым-ай,
Құрбылықпен жүрдім жай......