Өлеңдер

Түнде бұлбұл шырқап ән,
Орман шуы, қыз көзі —
Бәрі жаңа, бәрі сән.
Көрінгенде өмір езі,
Көкке көңіл желпінткен,
Еркіндік, даңқым, сүюім,
Ой қозғаған өнерім,
Қанымды қатты серпілткен.....

Әлди, әлди, әл бөпем,
Ақ бесікке жат бөпем.
Жылама, бөпем, жылама,
Жілік шағып берейін,
Байқұтанның құйрығын
Жіпке тағып берейін.

Әлди, әлди, бөпешім,
Қозы жүнді кепешім.
Жұрт сүймесе сүймесін,
Өзім сүйген бөпешім......

Көктің де өзіне
Пайданың көзімен
Қараймыз бүгінде. .....

Бақытты халық, сөз тыңда!
Бақасқан жау әлі көп,
Түнге үйренген жарқанат,
Күннің оған сәні жоқ.
Қорегі нәжіс құзғынға
Адал астың дәмі жоқ. .....

— Қалай, күйлі-қуаттысыз ба? — дейді алыстан іздеп келген Жанғұтты деген шал.
— Жаман емес-ау, — дейді Жамбыл. Дегенмен:
Көп жүріп, жеттік асу — аш кезеңге....

Аты еді бұл әнімнің «жонып алды»
Алғандай сұлу жонып өрім талды.
Жасымнан сүйіп айтқан ән болған соң,
Жаңылмай әлі күнге есте қалды......

Тындырмады демесең ісін дөйдің,
Мен де милы,
Ақылды кісіңдеймін.
Бірақ мына тірлікте,
Өзге түгіл,
Өзімді де кейде мен түсінбеймін.
Өтеді күн зымырап,
Өтеді күн.
Есептесең бойымда жетеді мін.
Кемшілігін көрсетіп үлкендердің,
Жіберемін баланың қателігін. .....

Шет өлкеде, жат елде,
Туған жерден тым жырақ,
Түн күзетте жүргенде,—
Түндей қатып тұнжырап.
Маған дұшпан көрінді,
Мынау саған табиғат......

Жиырма үй менің көршім – Қарабатыр,
Алпыс үй, бәрі кедей Әнет жатыр.
Нашар ата баласы дейді оларды,
Еңбектерін бұл күнде ұмытты ақыр.....