Өлеңдер

Үн бар еді,
Сары дала,
Қара құмда,
Мұң бар еді,
Мөп-мөлдір жанарында.
Күн бар еді,
Шыжыған....

Қызу қарқын, көңіл шат,
Шығады жарқын дауыстар.
Ұштасқан қимыл қат-қабат,
Еселенген екпін бар.
Бұлшық етті білектер,
Еңбек сүйгіш жүректер. .....

Сылдыр-сылдыр сырғалары
Жас ағаштар ырғалады.
Мөлдіреген көздеріңнен
Жүрегімде жыр қалады.
Көрсем деп ем көптен, осы
Қандай сұлу Орал кеші.
Еркелеші, кетпе деші,
«Қайтып тағы орал» деші.......

Қыздыр дейсің мәжілісті, жан дейсің,
Қыздыратын жасты қайдан ал дейсің?
Өмірімнің таңын қосып кешіне,
Бер қайтадан өткен күннің һәммесін!
Бере алмасаң, кең салалық бейілді .....

Арқада Бурабайға жер жетпейді,
Басқа жер ойды ондай тербетпейді.
Бурабайдың көлі мен Көкшетауды
Көрмесең, көкіректен шер кетпейді.
Қиясымен бұлт құшқан Оқжетпестей ....

Ойнай-ойнай зеріккен
Ерік, Берік, Серікпен
Ертең ерте оянып,
Қармақ алып, тор алып,
Балық аулап қайтпақшы
Болған еді, айтпақшы...
Ертең ерте ертемен .....

Сәлем, ұлы Жайығым!
Толқынына кім салмады қайығын.
Кім шертпеді саған келіп шаттығын,
Кім жумады саған келіп айыбын.
Ғұмырында қозғалыстан таңбадың,
Заманалар қанатында самғадың,
Ғасырлар мен ғасырларды жалғадың,
Айтшы маған, бар ма сенің арманың?
Қуат-күші сендегі ұлы дарынның
Орталанса қайтер еді, Нарын құм?
Жадыратып сен ашпасаң қабағын, .....

Жапанда жалғыз жаттым елден жырақ,
Көп іші болмаған соң маған тұрақ,
Жасымнан сүйген өмірім – оңашалық,
Қартайып, алжып тұр ғой деме, шырақ! ....

Орыстың өлеңінің ақын көркі,
Алмастай мың құбылған меруертті.
Дүниеге асыл сөзден төктің маржан,
Жарқырап тар заманда-ақ шықтың еркін, .....

Желпи соққан желдеймін,
Жол бермейтін белдеймін,
Жамбылды кәне тыңдаңдар.
Жатқан байтақ жеріме,
Жасанған жаздай еліме,
Жеңімпаз кілең еріме,
Жастай жайнай сөйлеймін......