— Ақ таң едім, Алаулы кештер едім, Күн боп, Түн боп мезгілді кестеледім. Сырласайық, Жас ұрпақ, мен бар жерде Не айтар едің, сонан соң не істер едің? — Алтын Күнім! Ақ нұрын жайған Айым! Айтарымды ақылмен ойға алайын.......
Өкпе айтпайсың өмірге, Асқазанға, Тағдыр атты өрілген таспа заңға. Аздап-аздап ұқсайсың өзіңе-өзің, Ұқсамайсың өзіңнен басқа жанға! Болса болсын басқаның дегендері, Ұстамдысың, не керек, менен гөрі......
Ызғарлы қыстың желінен, Ауыздан шыққан лебіммен Жырымды күйлі пернеден Немерем, балам, шөберем Тағы да бір тыңдасын. Ерлеріне майданның Түйінін шешіп толғаудың Шешіне Жамбыл жырласын.....