Өлеңдер

Ызғырықпен ашық аспан манаурап ,
Құлазиды кімді іздеп сонау бақ ?
Ақ көрпеге ораныпты қара жер
Кеудедегі көңіл күйге жалау боп .

Аппақ айдын аймағында сыр бар ма ,
Қаңтар айы ақ боранға.....

Өртейiн деп отқа көмдiм,
От жүрегiм жанбады.
Жанды апарып жарға бердiм,
«Пара ғой» деп алмады.....

Жасыма, көңіл, жасыма!
Бақытқа басың кенелер!
Серік боп қиял қасыңа,
Жүлде алып, жүйткіп жөнелер!
Биікке ұшып шыңға өрле;
Көк бетін жүзіп, қалықта .....

Өлеңім, шарла ауылды,
Тыңда, дала, Жамбылды!
Өмірде заңды көп көрдім,
Сол заңдар бүгіп белімді,
Көзімнің жасын қан қылды.
Маңдайға әжім түсіріп,
Қайнатып миды даң қылды. .....

Тудың екен — қызыл бесік.
Өлдің екен — қызыл табыт.
Өзің біліп.
Өзің өсіп,
Біздің істі көзің дамыт.
Бұл өмірдің
Көктемдей бір
Болып кетпе қызығымен.
Қызыл тірлік шектелмейді
Галстуктың қызылымен. .....

Ойлануды бізден бұрын бастадың.
Ойынды да елден бұрын тастадың.
Сен алдымен қалқып алдың қаймағын,
Біз білімнің жеп жүргенде қаспағын.
Арман қуып,
Үміт күтсек алдан біз,
Ұлы ұстаздай сенен үлгі алғанбыз.
Сен тартты деп,
Ұстап қолға домбыра;
Сен салды деп,
Біз де сурет салғанбыз. .....

Шернияздың сөзі:
Көк үйрек көлде отырған жергілікті,
Ғалымдар шариғаттан жол біліпті.
Жолдасы ер Исатай — ер Махамбет,
Сөз бар ма тыңдай тұғын ескілікті?
Махамбеттің жұмбағы:
Көп қағып дауылпазды көл шайқаған, ....

Шал ыңқылдап, жоқ шыдам,
Ауырады ыңыранып.
Кепкен дене, сіңір жан,
Бірде суып, бір жанып.
Шалда түнде жоқ дамыл,
Тынбай сусын сұрайды.
Жылап, зарлап, келін жүр,
Көзінен жас бұлайды......

Көктайғақ тауға талпынып,
Қара тер болып алқынып,
Інісі сыйлап ағасын,
Шығады сүйреп шанасын. .....

Епті тышқан бидайды таси берген,
Шәкірті де көп екен қасына ерген.
Қақпан құрған адамның айлаларын
Алып тастап, жем жеген талай жерден. ....