Өлеңдер

Мен жаздым өлеңменен бiрталай сөз,
Бұл ендi талай жанға болады кез.
Жалықпай жоқты шатып жаза берген,
Демеңiз осынша қырт, не қылған ез. ....

Бойы сұнғақ, ойы шалғақ,
Жаны жомарт, кен пейілді.
Мейірімді жаны жайсан, рухы биік,
Ол менің Әбіш атам.
Тумаса да туғаныңдай әлпештеп,
Зура менен Серікті.
Өз қызыннан кем көрмей,
Еркелетіп өсірген.
От басының....

Бас имей бұрқасынға
Өтті де жылдар ағып.
Туған жер қырқасында
Қап қойды бұл балалық.....

— Мазалайды көңілді сұрақ талай.
Үмітімді күндерім жүр ақтамай.
Бақыт қайсы,
Өмірде барлығы да
Баянсыз өте шықса тұрақтамай?
— Қыс өтеді,
Ериді сүт — ақ қар да.......

Кел, мамыр, мейірлен, мамырлап,
күн нұры шашылсын жамырап.
Жібісін қара жер......

Аязды күн......
Жүректерді жылатқан биязы күн.
Қайғылы күн.......
Бес бүлдіршін өліп кеткен қараңғы түн.
Ақшаның жетегіне ерген ата анасы,
Қайғыдан қан жұтқан түн.
Бәрі кетті...

Мен жаздым сәлемдеме қаламқасқа,
Сүйгенім болмаған соң сенен басқа.
Бір жауап құрбысына қайтарар деп.....

Ер адамның демеу әр сөзі бізге.
Түсінеді тұңғиық кезімізде.
Ер адамнан күтеміз ерлік қана,
Қулық деген жетеді өзімізде.
Ерлер жайлы жоқ тарих жазып біткен.
Құрсын соғыс ерлерді азып күткен.......

Естимін серілігіңді сіздің сырттан,
Ынтасын замандастар сіз деп құртқан.
«Халың айтса, қате .....

Мен сені сақтап қалам,
Қиындықтан әрдайым қорғап барам.
Жетелеймін өмірдің ағысымен,
Дауылдарға қарсы тұрып ақтап алам.!
Сен маған өмірге, күн силаған.
Сен маған қайғы, мұңды қимаған.!
Жанарыңды жанарыммен....