Өлеңдер

Түн ортасы.
Басым зеңіп,
Шығып едім далаға,
Құлағыма келді бір үн
Ысқырынған,
Ғаламат
Бағанарақ
Балқып қана
Тұрып еді мүлгіп.....

Ал, алқа, келді кезің жайнайтұғын,
Бұлбұлдай бақшадағы сайрайтұғын,
Өнердің қиясына шыққан сайын,
Болаттай тастан табан таймайтұғын.

Жөнелдім желдірмемен желдей есіп,
Қырандай аспандағы талмайтұғын!
Тізейін өлеңімді......

Бір адам көп жасады жер бетінде,
Мекендеп жақсы жайды ел шетінде.
Зорлықшыл, арам ойлы, ұры болды,
Құралған арамдықтан дәулеті де.
Нашарды зар жылатқан.....

Сүюім Отанымды таңғаларлық!
Шамам жоқ оны өзгертіп жеңе аларлық.
Не оның, қанмен сатып алған даңқы,
Сүйенген өр сенімге тыныштық салты,
Не бағзы заманның өсиеттері
Тербетіп, қиялым бір селт етпеді...
Сүйемін — неге сүйем?
Өзім білмен.......

Алматыда қарсы алдым
Колхоздағы әкемді.
Көрмегелі қанша күн
Көп жаңалық әкелді.

Келді алдыма жаз жайлау,
Өрістегі қалың.....

Күз, саладан, сайлардан
ұмтылып алға өзендер жатыр бұрқанып,
өр екпінімен жолсыз жақтарға бұлтарып.
Кедергілерді келеке.....

ққудай үлбіреген сұңғақ мойын,
Ақ анар, жұпар иіс, мамық қойын.
Мінезді, сөзге епті....

Мұз құрсанған, ақ көрпеге оранған,
Қиын-қыстау, сары аяздан бораннан,
Қорықпастан туған менің - бөбегім-
Мемлекетім - азаттығым оралған.
Сені әлдилеп келем мен
Аузымдағы таусылмайтын өлеңмен.
Кеудемдегі жүрегім......

Кірпік қақпай атырды хан танды бұл.
О, дариға, үзілмек пе ән - ғұмыр.
Апта бойы неге хабар бермейді,
Оралмайды аңға кеткен жалғыз ұл.
Өлсе неге зарламайды мынау ел,
Ер-тоқыммен оралмай......

Ар жағың Ер Есболай, Итемгеннен.
Келеді айқын жүйрік ит өлгеннен.
Қайтпады қайран елдер қауымына
Ажалға өзі барып....