Өлеңдер

Таң атты , сәуле шашып нұр жарықтан ,
Айтатын алғысы көп бар халықтан .
Бейбіт күн сақшысы боп , тіл табысқан
Жасай бер ел басшысы ер – Нұрсұлтан .

Қазақтың азаматы аман болсын ,
Қабыл ал көңілдегі айтқан назын .
Өмірде тіршіліктің......

Жас жүрек, қайда сенің ыстык қаның;
Тап мұндай мұздауыңның айтшы мәнін?
Тәтті үміттің қиялы сәуле беріп,
Ұйықтатпайтын толқынның жойдың бәрін.
Қызған темір жатқандай.....

Мен келдім тағы да алдыңа,
Көктем боп күлімдеп дидарым.
Сен мені сағынып қалдың ба?
Ұмытып қалдың ба?! Беймәлім…

Мінекей, Сен тұрсың алдымда,
Көктем боп күлімдеп.....

Әке деген асқар тауың білесің бе,
Әке деген асқар шыңың сезесің бе.
Әке деген аққан бұлақ нәр беретін,
Әке деген жол көрсетер ақылшың.
Әке деген бар жылуды жинап алған,
Ай мен күн.
Әкең барда қанат бітіп,
Құс сияқты ....

Ағайынға ағайын жат болар-ақ,
Қайыр-мейір азайып сап болар-ақ.
Сертте тұрмас, селт етпес, иіс алмас,
Сергелдеңге мына жұрт тап болар-ақ.

Қорқынышым менің тым көбейгендей,
Жорықсыздық жолы......

Отағасы,
Кеткен соң қар
Істің басы -
Меккеге бар,
Жас тоқал.
Сәлде сал.

Жолдассыз ба?
Жолдассыз күнің жарым.
Кім таниды көк теңге құның барын?
Құлақ жейді қаңғырдай ол жоқ жерде.
Жанға жақпай еш дыбыс сыңғырларың.

Қызығы жоқ жолдассыз күлкінің де,
Жүз жиында жыртақта бір күніңде.
Дәм-татусыз тіл......

Піссіміллә деп бастайық,
Артық айтып саспайық.
Иманды болғыр, Атекем,
Жыламай қайтіп тастайық.
Арғымақ келед еңістен
Ертоқымы күмістен.
Иманды болғыр, Атекем,
Бұйырғай орын бейіштен!
Базардан келген хат-қағаз,
Қаттауын адам жаза алмас.
Атекем еске түскенде,
Амалын адам таба алмас.
Есіктің алды жас қайың,
Жапырағын баспайын.
Атекем еске түскенде,
Аузымнан қайтіп тастайын!
Жылқы ішінде қоңыр жал,
Жылқыда жоқ оған пар.
Кеше де жүрген Атекем,
Бір көруге болдым зар!
Жылқы ішінде көк дөнен,
Жал-құйрығын өрмеген.
Атекемнен айрылып,
Отыр ғой жаным өлмеген!
Базардан келген қорғасын,
Қорғасын күміс болмасын.....

Бұлар кім үсті-басын мұнар жапқан,
Жалқаулық бір-бірінде алты батпан.
Аяғын алға қарай бір....

Батар күнге шымылдық – көк бұлт кең,
Толқынды қызыл торғын өртпенен тең.
Өткен дәурен секілді нұры жайнап
Арттағы мұнараға береді рең.
Ол – монастырь сопылар тұрар жері,
Кешкі қоңырау соғылған көптен бері.
Сопылар, қызметкерлер басылған жоқ,
Тас көшесін сыпырып жүргендері.
Ұзын қара бешпентті, ұзын шашты
Жамағатты итеріп бір....