Өлеңдер

Менімен бір кірпік қақпай,
Түндер бойы көз ілмедің.
Кіп-кішкентай болсаң да өзің,
Шіркін қандай төзімді едің.
Өрт ішінен алып шықтың,
Қансырап мен жатыр едім.
Кіп-кішкентай......

Түзелмеу?!.
Бір қисық шегедей заманның суреті ілінген,
Жап-жас арқаммен көтердім бәрін,
Ұлымдай, уақыт секілді қарсылай жүгірген,
Шырқайды ойлар еркіндік әнін.
Шырақтай,
Дәптерді құшардай ұмтылған.....

Күттiм, сендiм, бəрiне де шыдадым,
Өз-өзiмдi жұбатып мен алдадым.
Күндер өтiп, айлар өтiп бip күнi,
Маган, жаным, келерсiң деп ойладым.

Күттiм, сендiм, бəрiне де шыдадым,
Сезімiмдi түсінсеңшi шырағым.
Қиын маған, қиын....

Менің жұмық көздеріммен бір кісі
Жылап отыр...
Сондай оның күлкісі.
Жұлдыздардан тәспі тартар түн бойы,
Иығынан пыр-пыр етіп пір-құсы.
Тілеулеске көкте тұрған Айды алып.
Көлеңкелі көңіліне қайғы алып,
Кірпігімнен тамшылаған.....

Келші, күнім!
Алақанымды ашайын,
Сен оған нәзік гүл екші.
Жасымды бүркіп шашайын,
Гүл болсын бізге тілекші.

Жайқалып тұрсын, құлпырсын,
Жұмбаймын.....

Шаңқан ауылын арманның атап қонып,
Қыз қолынан шай iшу атақ болды.
Сұрақ болдың – себебi сұлулығың,
Бiр шешiмiн таппадым, шатақ болды.

Екi түрлi ой, ортада сызық, сiрә!
Өзiме аян жүрмегенiм қызық сұрап.
Арысы – бiр сезiм пернем.....

Мен көрдім қызыл гүлді түсі кеткен,
Тәнінен әлсізденіп күші кеткен.
Мағлұм бір түйткіл болып.....

Амалсыздан өлімге пенде болдым:
Достарымды көмгеңде, мен де өлдім.
Жүзімдегі әжімді санамаңдар,
Жүрегімді неше рет жерге көмдім.

Өлең жазам өзімше данышпансып,
жандай менен басқаға намыс таңсық.
Жарамаймын сүйтсем де құлап жатқан
саз-балшықтан алуға танысты аршып.
Теңдесі жоқ ойшылмын, сөзім - дана,
"ұсақталма, - айтарым......