Өлеңдер

Жай ғана көңілде жоқ қалағаным,
Кешкілік бақты ұзақ араладым.
Өбісіп те өлісіп екеу отыр,
Өтіп кеттім, бұрылып қарамадым.
...Есімде жоқ, жаз ба еді, күзде ме еді, .....

Босқа әуре боп келдің бе тағы мұнда?
Хүкімші шалдар мәз боп отыр ма онда?
Антұрғандық қылығын алла ісі деп,
Нандырар қандай сопы, қандай молда?
Мені өлтірді-ақ, не пайда осыларға?
Менің өмірім оларға қосылар ма?
Ол шалдар қыршын жасты қиғанменен,
Өз бойына жапсырып тұшынар ма?
Сопысынсын, хақ десін....

Қайран қалып көрдім мен
Бір тамаша заводты.
Заводтың аты - Мереке,
Лайықты есім тауыпты.
Көргенде осы заводты
Биледі шаттық....

Қазақтың қандай еді мәғишаты,
Бір күнде көшіп қонған рахаты.
Қайғы жоқ, хасірет жоқ, қыз-бозбала,
Түзеген басекемен салтанаты.
Кетуші ед көшбасшылар.....

Адамдық ізгі жүрек ары үшін,
Қорғасам қан майданда ел намысын.
Сарғайып атқан таңдай сәуле беріп, .....

Кірпігіңнің ұшымен,
Белгі берші, өтінем.
Бәрін сонда түсінем,
Жүрегімнің шетімен.

Саусақтағы дірілді,
Шаштарыма тигізші.
Іңірдегі.....

Мыңдаған қалам өрнегі түсіп,
Алуан көздің от ізі қалған.
Талайдың басып алақаны ыстық,
Екінші қолға суымай барған,

Маған да жетті сол қағаз қымбат,
Жүректен шықты мызғымас антым.
Қаламның бойын.....

Салса да уақыт сынына талай,
шыдамас жұрттың мұңын арқалай.
Жүрер ме айтпай......

Ағын. Ағын.
Өмірдің бәрі де ағын.
Осы ағындар қалдырар жазып әнін.
Осы ағындар от өзен секілденіп,
Ошағыңның орайды жалындарын.
Осы ағындар озған.....

Жауын жауып,- жиектен бұлт түрілсе,
Құлпырып мың, бақтың балғын гүлінше,-
«Қемпірқосақ» аспан, жерді қосақтап,
Жер аспанның лентасына ілінсе.
Желігетін еді ақын қиялы да
«Көкті көрмей,- деп.....