Өлеңдер

Жан сырымды көрінгенге шертем бе,
Көзім салман серісымақ селтеңге.
Осыншама өрттен қалған Еменмін.
Түбірінен қайта қаулап өртеңде.
Кіл тәттіден тұрса егер сыбағам,
Мен тағдырдан ұзақ.....

Еңбекте, майдан шебінде
Түссе де ауыр ерге зіл,
Салтанат шеру легінде
Жеңістің туы жеп-жеңіл!

Мынау тұрған Абайдың суреті ме? —
Өлең — сөздің ұқсаған құдретіне,
Ақыл, қайрат, білімді тең ұстаған,
Қарсы келер Абайдың кім бетіне!....

Жалғыз қайтып бара жатам бақтан мен,
Күбірлесіп жүректегі хаттармен.
Неге менің жанымдағы достарым,
Дос болады дүниеммен, ақшаммен?!

Іздегенде, сағынғанда өздерін,
Тым өзгеріп кеткеніне төзбедім.
Көргім келмей.....

Онда күз еді, тағы да енді күз келді,
Хазар жақтан ақша бұлттар жүзді енді.
Сол бұлттардан сарбаздың ұқ сәлемін,
Қауыштырар күн де жақын бізді енді.

Хат жазыстық, сыр айтыстық, ұғыстық,
Дегем талай: шекарамыз тыныштық.
Еліміздің шекарасын.....

О, табиғат, өкпелімін өзіңе,
Арамсаққа жалтыратып сөз бердің.
О, табиғат, өкпелімін өзіңе,
Қызғаншаққа жалтыратып көз бердің. .....

Бiрде, ашық, Бiрде шашық аспаны
Күз көтерiлiс бастады.
Кесiп алып тастады әлде өлi етiн,
Әлде сырлы бiр жыр жазып тастады
Жүрегiме,
Әттең, оны оның өзi бiледi ме?

Жалғыздықтан жабығыңқы көңiлiм
Әлдененi iздедi:
Топтала ұшқан тырналардың тiзбегi.
Туған жерге қош.....

«Сынауға құмар бүгін кім көрінген,
Әйтеуір кінә тауып бір жеріңнен.
Бірақта біліп қой, ей, «кім көрінген»
Ақиқатты айтсын деп тіл берілген».

Маңдайымнан шерткішім,
Май құйрықтан тепкішім.
Тұтатуға бәлені,
Мұқатуға ептісің.
Неге салса....

Саған ғашық болғаныма кей кездері өкінем,
Оттай лаулап, алаулаған сезіміме өртенем.
Шыдай алмай, мең-зең....

Уыздай перзент атты гүл-шыбықтың
Үнінен уілдеген бір сыр ұқтың.
Мына өмір, мына әлемде Сендер барда
Бағасын білдім ғажап.....