Өлеңдер

Ұзатпады оны. Ұзамады үйден.
Үйі де әрі қашықтау.
...Бір жігіт болды-ау, сірә да сүйген,
Сол жігіт болды-ау......

Жаймашуақ жазғы күн,
Жасыл гүлге бөленген.
Жардай күліп көз тартып,
Алма бағы көгерген.
Алма бағын аялап,
Есті ақырын....

Өзіңе өкпелегенім -
мұңданып төккен өлеңім;
соншалық ашуланғаным -
жаныммен ашынғандағы үн;
қалғандай.....

О,Гүлнәзім,
жырға тарттым ырдыумен,
Бір күлгенің мені одан емдетсін.
Ақ қайыңға бізді айтып жүрдім мен,
Сен қайдасың.....

Жақсылар, дастан айтайын,
Әуелі, Алла сыйынып,
Екінші, кәміл піріме.
Құлақ салып тыңдаған,
Жамандық көрме тіріде.
Батырлар қылған қайратын
Қартаймай.....

Қарындасым, салмақтым
Қорғасын құйған асықтай.
Был-сылқ етіп басқаны
Молдалар жазған машықтай.
«Шүкір» деп шапшаң айтпайсың,
«Үш-ш-ш» дейсің асықпай.
Жуырда жауап бермейсің,
Жігерді жүн ғып жасытпай.
Берсең жауап.....

Жылқы текті жануар ғой –
Құс қорек,
Оған біткен күмбір әуен,
Түс те ерек.
Оған біткен мінез бөлек,
Күш бөлек.
Сары жонда бөлініп қалған.....

Бұрынғы жоқтау үлгісі.
Алты атасы бай өткен,
Алты атанға жүк артқан.
Жеті атасы бай өткен,
Жеті атанға жүк артқан.
Ұяда сұңқар түлеткен,
Қияда сұңқар....

Тірі болсаң Қабанбай мінген қу бас ат,
Құйрығыңнан алар ем-ау ту жасап.
Әлдеқашан кетер едік тоз-тоз боп,
Анамыздан батыр.....

Мен – кісінің кейпіндегі бүркітпін,
Түлететін түйсігімді түртіп Түн.
Көлбей ұшып, зәре-құтын қашырып,
Көлеңкеммен көкжалдарды үркіттім...

Қоңданғам жоқ қоң етін жеп қоянның,
Тіршілікте өлексеге....