Өлеңдер

Көңіліңді көгертер күздегі алаң,
Ізгі нұрды көктемнен іздер адам.
Біздер әман сапарлас болмасақ та,
Мен де сізге асығам, сіз де маған…

Көңілдердің бола ма хошы кілең,
Бақытымнан демейін......

Қатыны өліп Бекіштің,
Қызы бар деп Төкіштің
Іздеп келді алыстан.
Бұрыннан де емес жат,
Құдандалы қат-қабат,
Талай сүйек.....

Келмей бір кеттің,
Келер деп күттім қаншама,
Күтуге әлі қуат пен шыдам, бар шама.
Елеңдеп жүрмін, келер....

Апа, сенде Тәңір бар, Жасаған бар,
Ал біздерде алаяқ, асаған бар.
Тас көше бар, тас үй бар, темір қақпа,
Айқайласаң ашпайды-ау тас адамдар.
Сөзге жауап қатпайды.....

Алыстан мұнарланып шалқыған көл,
Бетіңде күннің нұры балқыған көл.
Жарысып саф күмістей ақ көбігің,
Мап-майда мөлдірінде қалқыған көл.

Жанында жас балалар ойнаған көл,
Жан-жануар суыңды....

Сайран кеткен коңілден,
Сауық кеткен,
Откіншілеу бір нөсер жауып кеткен.
Асқарымнан жүргенде.....

Мәз-мәйрам боп, қарқ-қарк, күліп қатындар,
Шуласады: «Жылдамырақ тартыңдар!»
Күр-күр етіп зырылдайды доңғалақ,
Күлімдейді өңкей «нашар-пақырлар».
Талай шелек лық толып тұр мөлтілдеп,
Желге ұшады көбіктері желпілдеп,
Сепаратор шелегіне құйған сүт
Шұп-шұқыр боп ағып жатыр......

Эрмитаждың түкпірінде хан басы,
Жарылқасын жалғыз ғана Алласы.
Ақ сүйекте ап-айқын боп тұр білем,
Қырғыздардың қылышының таңбасы.

Тұқым қуған сатқындыққа таң қалам,
Мәңгі тірі жаны сірі оңбаған.
Намыстанам, қапаланам......

Көз алдымда күлімдеп
Сен алдайсың,
Білемін,
Сырт айналсаң күбірлеп
Жамандайсың....

Ақ үйге алты қанат келсем кіріп,
Босаға, маңдайша мен табалдырық,
Кереге алты жапсар, алпыс уық,
Шаңырақ, күлдіреуіш оған жуық.
Құр, таңғыш, басқұр, арқан екі аяқ бау,
Төрт ірге, есік жабық.....