Өлеңдер

Арам болған жиырма бес
Қызықты күндер қыздырған,
Асау талқан бұздырған.
Қызды ауылды көргенде
Бұлаңдатқан....

Қамалған қараңғыда, қалың қазақ,
Қайратсыз, қамсыз құрып қалдың, қазақ.
Қаруланып қуатсызды қуаттанды,
Құрдан құр қампитқанша қарын, қазақ.
Қулардың құлқынына құм құйылдың,
Қайдағы құлдың....

Тиді ме түннің түрлі залалы,
Ай-қыздың неге мұңлы жанары?
Ойшыл аспанның омырауынан
Үзіліп үнсіз жұлдыз ағады.

Ұйқысыз жалғап түнді ұзақ таңға,
(Жұлдыз деп айтып жүрміз оттарға).
Қуанып қалам....

Келшi, жаным, аңсарым, сағындырмай,
Құшағыңда жанайын, өртенейiн.
Сағыныштан сарғайған жаным бiр жай
Тауып, саған, арманым.....

Атадан қалған ақ сауыт
Арамға әбден былғанды.
Басшысы жоқ сорлы елдiң
Малы мен басы ылғанды.
Тасбиықты тастап тас алып,
Сәлде аяққа шұлғанды.
Өнер қылды «жақсылар»
Қасқырша елiн....

Өлең жазбасам,
бірдеңем жоғалғандай,
Мазам кетіп жүремін оңала алмай.
Әлсіздік пен мәнсіздік, мазасыздық,
Соңымнан бір ереді олар қалмай.

Өзімді өзімді ұнатпай, құнсызданам,
Көз алдыма келеді күнсіз далам.
Қуат таппай ұшуға, қонуға......

Ақ Жайық, сенсің әр кез сыйынарым,
Сен десе жыр жолы боп құйыламын.
Әзірше жыл өткізбей келіп тұрам,
Кім білсін неше келу бұйырарын.
Ақ Жайық, сенсің әр кез сыйынарым,
Сен десе жыр жолы....

Біздің қоғам борсыған ой, қотыр сөз,
Сіз де соған шырматылып отырсыз.
Мен осындай ойсыздықтан ұшынып
Өзімді-өзім өгей халге.....

Айым менің!
Жарасады өзіңе мойыл меңің.
Сүттей аппақ жүзіңнен.....

Түндей тұнық көздеріңнің қарасы
Қосылардай қастарыңның арасы
Жалт қарасам, жалын атқан....