Өлеңдер

Қонады бір күн жас бұлт
Жартастың төсін құшақтап.
Жөнелді ертең, қалды ұмыт,
Көк жүзіне ойнақтап......

Майлық пен сулық бірге өсті,
Бірде жаңа, бірде ескі.
Болып жүрген байғұстар,
Бір күндері тілдесті.

— Майлық! — деді сулық,
Сөзінде жоқ қулық, —
— Мен ылғи.....

Ауылым, болушы еді күнде боран,
Өзгеріп кетті қазір мүлде балаң.
Қаздардың қаңқылынан қаймақ жалап,
Түнде сәл Ай сәулесін тыңдап алам.

Мендегі сөз – құлынды, көз – боталы,
Бұл дәурен қайталанса....

Сөзiм жоқ "ұрып-жықтым, тептiм" дейтiн,
Ұқсамас бұзақыға кескiн-кейпiм.
Мен ойлаймын көшенiң тәртiбi емес,
"Адамдықтың заңы" деп ескiрмейтiн.
Танымайды десекте күш атасын,
Танымыңның өрiсiн тұсатасың.
Бiреудiң қол-аяғын сындырған күн,
Өзiңнiң болмысыңды.....

Тыңдашы, жан досым-ай,
біз енді жүреміз бе мәңгі осылай:
екі жақта жалғыздан жылап, күліп,
бірімізге біріміз құлақ түріп,
сырттай мәз .....

Соры қалың соққы жеген пышанамыз
Қайтіп суып, жалғаннан күсе аламыз.
Құр дәрімен атқанға өлмейді,
Өмірі мақтаншаққа нысанамыз.

Жүр екен қайда менің болашағым
Арқау еткен сонаудан балашағым
Жел соққан маңдайыңнан иiс татыр
Өзің де емес өзгенің тақымында
Байланып берешегім баражатыр

Жолығармыз қай күні?... қай тұстан біз?...
Сағым болып сан мәрте сарғайтар күз
Арыстан боп талаймен.....

Тостағанды қолға алып,
Айқай салған жиырма бес;
Шаншатұғын найзадай
Қылтың еткен жиырма бес;
Шабатұғын қылыштай
Жылтың еткен.....

Мына Түн талыққан Үміттің дауысы секілді,
Кеңістік еркесі Ол – торсық бет кекілді.
Ол бізді бір жаққа шақырған сыңайлы,
Естісем дауысын еске алып Құдайды,
Жүрегім жылқыдай жылайды!

Мына Түн – о, мүмкін бағыты жоғалған Жолдарым.
(Жолдарда жанымды.....

Жырақ қалған жарқын менің,
Шуақ тамған алтын белім қайда.
Жауын кешіп өзіңменен,
Сыр ақтарған бал түндерім қайда.
Қайда өмірімнің сол шақтары,
Қайда дүр жаңбырдың моншақты әні.
Сезім-сөнбес.....