Өлеңдер

Жеткізбей арманыма іркеді күн,
Сағыныш торлап жанды, бүркеді мұң.
Жанарым мөлдір тамшы төккенінде
Жүрегін орамал қып.....

Қиналып мүлде тағы боп барам,
Жүрегім – құса, көңіл – мұң.
Түсіндім енді, сәні жоқ маған
Өзіңсіз мынау өмірдің.

Осы болды ма түсінгендегің?
Жанымды кеттің....

Жатырмысың, самалды сай, сырлы алап,
жусаныңнан сынап-шықтар сырғанап.
Құм-шағылдан өсіп шыққан шоқыңа,
жолаушыдай өте алмадым бір қарап.

Жыңғылыңды көлеңкелеп көз ілдім,
көз ілдім мен төсегінде.....

Сыртылдама он саусақ,
Майдалап, мапа түтілші.
Шыртылдама шынашақ,
Шыр айналшы, шүйке ілші.
Оймышты ұшқат, ырғай caп
Ұршығым, сені.....

Өмір деген - өлу ғана, өлу ғана шын күліп,
Өмір деген - өлу ғана, өлу ғана шындығы...
P.S.
Аспан даусын естимін мен көздеріңнің ішінен,
Жаным, жаным жыламашы, түсінгенмін, түсінем.
Қуаныштың ар нұрында мұң бар десем сене ме ел?!
Күрсіністің ар сәтінде шаттық......

Жүргенмен дана кейпінде,
Адасып əлі келесің.
Ассаламуғалейкумге
Сəлем деп жауап бересің.

Намазхан жанды тілдейсің,
Тыйылар əсте....

Қарлығаш көмей Құрбым-ау
Қай күні, қандай Анадан,
Бағына елдің тудың-ау?!
Ізеттім, әрі келбеттім,
Қасында жүріп көрмеппін.
Бір кезде, шарлап....

Қой жайылып жаздыгүн
Шыққан екен қияға.
Аспаннан бүркіт құйқылжып,
Сорғалап келіп ыраға,
Бір қозы іліп ап кетті
Құздағы қиын ұяға.
Екпіні күшті ер....

Маңдайыма бұл жазылған,
Жазбағанда енді қайтемін.
Жазу да жазу, жазудан,
Жазылар едім, айт емін!

Сорыма ұқсаған бағым бұл –
Дертім бұл менің....

Адамға аз жас емес жүз жыл деген,
Қойнына қара жердің кім кірмеген?
Қырық жыл жолдас болған, қайран Жәке,
Сағындым дауысыңды күмбірлеген.

Өлмейтін мен көргенде Күн менен Ай,
Тау мен тас, дариялар, өзен мен сай.
Жаңғыртып Алатауды.......