Өлеңдер

Ақерке, ақ күмістей сенің жүзің,
Кетер ме көкейімнен айтқан сөзің.
Ақылың айдын шалқар көл секілді,
Жанарлы қара нәркес екі көзің.
Күлкің гүл жас баланың жанарындай
Ақерке айтып бітпен......

Сөз сөйлеймін бөлмелеп,
Әр нұсқадан термелеп.
Сөйлеген сайын кетеді
Қызыл тілім.....

Өзі жайлы ойланғасын туғалы
Өлең жолы болғандықтан қуғаны,
Өмір жайлы ойламайтын ақын аз,
Ойламайтын өлімі де туралы.

Армансыз жан көгере ме көктей ме?
Көз алдында жүрген мынау көп бейне
Ақынымыз, ардағымыз.....

Хаққа сену – мұсылманның міндеті,
Алейһиссалам Мұхаммедтің үмбеті.
Иман менен сыйға тартқан Исламды,
Бұл Алланың бізге....

Ана тілім – қанатым,
талмай оны қағатын.
Ана тілім......

«Жиһан деген нe нәрсе?-
Алақанның ауданы!
Бір ауданда көй Тәңірі
Болудың тіпті жоқ сәні.
Тәңірі - көктің Тәңірісі
Күңіренсін, көгін....

Жанымды толқын болып тербеп едің
Алдымда ақ ботадай еркеледің
Алқынып жете алмадым....

Кей жерлерде маса көп,
Әдеттен тыс аса көп.
Мазалайды....

Жаратқан жұп-жұбымен тәмам затты,
Таратқан ер-әйелден адамзатты.
Бір күні ашуланған еркек байғұс,
Таяқпен өз қатынын......

Ол кезде жырсыз жүр ек үнсіз жүр ек
Сезімді тапқан сен ең шын сүзгілеп
Үміттің құба таңын атырғансың
Қымбаттым ұнатамын бір сізді деп

Әлі есімде сәулесі ақ таңдардың
(Тек мен ғана өзімді тәтті алдармын)
Достарыма көрсетіп.....