Өлеңдер

«Қоям, - деп, - халықпен қарсы» - бір өзіңді,
Байқамай болып жүрме тірі езінді.
«Әр қашан алам, - десең, - төрден орын», -
Түзеп ал, татаусыз қып мінезіңді!

Тағы, міне, қоштастым бір күніммен,
Қош айтыстым бір күнгі тірлігіммен.
Тоқтатып кер толассыз қозғалысты,
Түссең-дағы тәңірдің кіндігінен.
Айлар, жылдар, ғасырлар алға аттаған,
Алға аттады күнім.......

Барады үркер ауып жазға таман,
Жүгірдім мылтық алып қазға таман.
Буылып қол-аяғым жатсам дағы,
Домалап бара жатам қызға таман.
Қаршыға қыран болса, тырна алады,
Жел соқса, ұзын.....

- Қош бол, - дедім құмдарға, -
Есен жүрсем, бір келермін, мұңданба.
Ат тағалап, атан қомдап ер жеткен
Ең соңғы ақын мына мен ем бұл маңда.

Мен кетем.
Мұнартады төңірек,
Жетім шиді сыңсытады жел үдеп.
Алматыға түйе мініп....

Кәрі Алтайдың жонынан кен атады,
Дабылымен еңбекті оятады,
Алтын атқан Алтайдың өрі-қыры,
Жігерімді масатпен қайнатады.
Алтын, күміс.....

Кеше тоқыраулы судың бойынан,
Тоқал терек түбінен,
Ніл дарияның басынан,
Құмкент шәрінің қасынан,
Перінің қызы.....

Қуанды ана, жалғыз ұл алды келін,
Қарау үшін көз керек, сәнді керім.
Жиырма бес жыл күттірген арманы осы
Сол табардай жүректің барлық емін.
Екі жастың той-думан.....

Мына өмірде, ризықсыз қалған бар ма адам?
Қажылыққа біреу барған, бармаған.
Ең болмаса, несібеңді.....

Көк астында бір алып,
Көргенімде Оралды.
Көк вагонда ырғалып,
Көкірегімді жыр алды.

Жатты Орал жиһанның,
Мырзасындай.....

Өткен замандарда,
Қандай дархан едік.
Қандай тарпаң едік!

Жауларым
Алты қырдың астынан
Гүшігімнің үргенін естіп,
Безіп қашатын.
Төріме шықпақ......