Өлеңдер

Жақсылық көрсем өзімнен,
Жамандық көрсем өзімнен.
Тағдыр қылды .....

Ақ Жайыққа жыр арнағым келеді,
Оған айтар мұң-арманым көп еді.
Туған жердің қасиеті шығар-ау
Гүлдей сұлу талы менен терегі.
Оны ұмытсам болмас, сірә, кешірім,
Соған ұқсас қойылыпты есімім.
Оны қалай жырламайын.....

Ұмытар маған бәрінде бейне жоқ қылып,
Кеудемде жанған сезімнің отын сөндіріп
Тәңірім неге жаратты екен адамға
Қызғаныш деген сезімді миға құрт қылып

Не істеймін енді ақталам қалай сендіріп
Сезімім болса болатын шығар сүйгендік
Жатар ол бәлкім.....

Иман - қой, ақыл - қойшы, нәпсі - бөрі .
Бөріге қой алдырмас ердің ері.
Таяқты қатты ұстап қойшы тұрса,
Ала алмас ешбір.....

Жартылай сүйе алмаймын,
Мен сүйсем өртенемін.
Ешкімді қызғанбайтын
Жандардан жеркенемін.

Өзіңді өзгеменен
Ешқашан бөлісе......

Ештеңе қызық емес… Ешқандай ой кешпеймін,
Ешқайсысы түсінбейді, ешкіммен сөйлеспеймін!

Ешкімді сағынбаймын, сағынып керегі не?!
Еш кеткен сағынышым, жеткізбей.....

Нақ төрінен мәңгі ит жығыс түсіп жатқан майданның,
Жігеріңмен көктен өтіп,
Ұлт мүддесін шекпен етіп,
Төбең бір сәт көкке жетіп
Өз өлкеңе ескерткіш.....

- He жетпейді?
Құлпырған маңайың гүл,-
Деп маған,
Ырза болмай, ағайын жүр.
Жаным барда, бойымда қаным барда,
Жырымнан жан ашуын алайын бір.
Бәрі де бар...
Басымда бәрі де бар.
Жан емеспін жарымжан дәріге зар.
Жетпейтіні - жүректің әні болар,
Бақыт, бақтың тарыдай...

Ей, менің сайран мекенім!
Адамға бермес екі өмір,
(Әрине, болмас екі өлім)
Мен сенен ертең кетемін,
Айдынын қимас аққудай,
Айналып ұшып....

Сен мені түсінбедің,
Қазандай бір қайнайды ішімде мұң.
Бірақ, мені ұмыта.....