Қазақша өлең: Мұсабек Байзақұлы (Табиғат тамашалары)

Ақ бұлыт пен көк бұлыт,
Аспан жердің арасы.
Суда сең де жүреді,
Қай жаққа болса барасы.
Қанатпен құсты ұшырған,
Құдіретіне қарашы.
Жаңбырын жүктеп баһардың,
Суға толған сабасы.
Жылжып барып себілер,
Қай жерге болса жауасы.
Көңілін ашар адамның,
Көктемгі күннің ауасы.
Болғанда көктем жыл басы,
Аспаннан жаңбыр себелер.
Ақ бұлыт пен көк бұлыт,
Аспан жердің арасы.
Суда сең де жүреді,
Қай жаққа болса барасы.
Қанатпен құсты ұшырған,
Құдіретіне қарашы.
Жаңбырын жүктеп баһардың,
Суға толған сабасы.
Жылжып барып себілер,
Қай жерге болса жауасы.
Көңілін ашар адамның,
Көктемгі күннің ауасы.
Болғанда көктем жыл басы,
Аспаннан жаңбыр себелер.
Өлген шөптер тіріліп,
Жердің жүзі көгерер.
Құрт-құмырсқа қимылдап,
Бәрінің көңілі елірер.
Тарбаңдап жүрер уақыты қош,
Тасбақалар, кенелер.
Асыл гүлдер жалтырап,
Аспан мен жер кенелер.
Жердің жүзі түрленіп,
Жап-жасыл адыр-төбелер.
Неше алуан түрімен,
Түрлі-түрлі шөп өнер.
Қатып қалған мұз еріп,
Жылжып ағып жөнелер.
Күн де жылы жүзбенен,
Жер жүзіне нұр беріп.
Сұлу қыздай сыланған.
Бәйшешектер бүрленіп,
Шақпағын жағып жарқырап.
Күркіреп бұлт күңіреніп.
Жақсылығын көктемнің,
Жанның бәрі тұр көріп.
Жақсылықтың белгісі,
Неше алуан сыр беріп.
Сыбдыр қағып күйменен,
Сулар ағып, сылдырап.
Жасыл шөптер шайқалып,
Біткен жері елжіреп,
Қызыл, жасыл, ақ гүлдер,
Ашылып бәрі албырап.
Тербетіп шөпті өсірген ,
Мысалы желдер дүркіреп.
Аспаннан жаңбыр болып тұр,
Күн сайын күні күркіреп.
Арасында бүргеннің,
Торғайлар ашып балапан.
Амал, сәуір, зауза өтсе,
Жетеді жылжып сарыатан.
Жапырағы жайқалып,
Ағашқа бітер түрлі сән.
Сырттан байқап қарасам,
Дарақтың ата-енесі,
Тәрбият қылып ауасы,
Әртүрлі пісер мәуесі.
Жұлдыздай болып жалтырап,
Көргеннің кетер әуесі.
Таразы жұлдыз туғанша,
Ағаштар толар денесі.
Сүмбіле, мизан салқынын,
Көрген соң кетер зәресі.