Қазақша өлең: Шернияз Жарылғасұлы (Сөз сөйлеймін бөлмелеп)

Сөз сөйлеймін бөлмелеп,
Әр нұсқадан термелеп.
Сөйлеген сайын кетеді
Қызыл тілім өрмелеп.
Өлген адам тірілмес,
Әркімге келер бір кезек.
Құлағың сал да, тыңдай қал,
Қалағаның сөз болса.
Сөйлемей қалар деп пе едің,
Біздің тұқым елгезек.
Асылдарға ой керек,
Шығаруға сой керек;
Жиырма бестің күнінде
Бозбалаға той керек;
Әр нәрсенің жөні бар
Сұлу қызға бой керек;
Жұртпен теңгеріп тұруға
Әділ төре, хан керек;
Ханның көркін сұрасаң,
Қара орман ел керек;
Жұрт жабылып ішетін
Айдын-шалқар көл керек;
Көл жағалай қонуға
Көкорай шөпті жер керек;
Ел үстіне жау келсе
Көк бөрідей ер керек.
Ер астына мінетін
Бәйге бермес сұр керек;
Ертеден шапса, кешке озған,
Ылдидан салса, төске озған.
Ұзақшыл тарлан, тар мықын,
Қысқа мойын сұр көжек.
Аттан аттың несі кем,
Өзі тарлан көк болса?
Ерден ердің несі кем.
Айтқан сөзіне берік болса?
Хандардан ханның несі кем,
Халыққа әділ ерік болса?
Жалы кетсе мойнынан,
Арғымақ ат шаба алмас,
Нардан туған жампозға
Арыса кіре сала алмас,
Көмексіз болса ер жігіт
Жалғыз теңдік таба алмас,
Жалғыздың ісі оңа алмас,
Көптің ісі жоғалмас.
Асыл сойдың баласы
Тартысқан жерде сөз табар,
Жайқын-жайқын жүйрік бар
Бауырын жазып бір шабар
Азып туған жаманды
Түйе үстінен ит қабар.
Екі сырттан ит болса,
Қой алдырмас қорадан.
Екі жігіт тең болса.
Ат жібермес арадан.
Қарындастың қайғысын
Қарап жүрер даладан.
Заман да келді қырыннан,
Қамыңды же бұрыннан.
Бұрынғы заман билерде
Арзан бір бар ма еді бұзылған?
Сөйлеп жүрген тіл мен жақ,
Құр қалдырмай ырымнан.
Бәрімізге ай ортақ,
Қайырлы болса, бай ортақ,
Жақсы болса, би ортақ,
Көп жасаған көне ортақ.
Жаман адам не керек,
Жақсының елге бәрі ортақ.
Ел жабылып ішуге
Айдын-шалқар көл ортақ.
Ай батқан соң, күн ортақ,
Күн батқан соң, түн ортақ.
Алдыңғы өскен ағаға,
Жақсы болса, іні ортақ,
Жаман болса, кім ортақ?
Сөз тыңдауға мен ортақ
- Ай жігіттер, жігіттер,
Жердің жүзін қарасаң,
Мұнша неге кең болған?
Жеті мүше денеміз
Бір-біріне тең болған.
Төрт аяқты айуандар
Неге адамнан кем болған?
Жарық үшін күн болған,
Тыным үшін түн болған.
Тамашалап қарасаң,
Ай мен жұлдыз, күндіз, түн,
Орман, тоғай, от пен су,
Таң-тамаша, кім қылған?
Құрт-құмырсқа, ұшқан құс
- Бұ да басқа түр болған.
Асқар, асқар, асқар тау,
Етегінен балапан
Басына шарлап шыға алмас,
Бауырынан күзен ін қаза алмас,
Сұңқардан сұлу құс болмас,
Жүні қатпай ұша алмас,
Бидайықтан сұлу құс болмас,
Бағуы сыйлы болмаса,
Ең игісі түк те алмас.
Ағайынның ішінде
Бір жақсысы бар болса,
Түртіп оны көре алмас;
Ол жақсы қолдан кеткен соң,
Басқа қиын іс түссе,
Ел қыдырып таба алмас.
Асқардан ұшқан су бүркіт
Еділдің аңын іле алмас.
Өліп жатқан сұққардың
Жүніне қарға қона алмас.
Кешегі айтқан көп жаман
Бір жақсыдай бола алмас.
Басыңнан ұшса дәулетің,
Айналып қайта оралмас.
Жақсысынан айрылса,
Құр жамандар оңбайды;
Аңдып жүрген дұшпаны
Қанатын тігіп қомдайды.
Батпансынған бай да өлер,
Зулап өтер басыңнан
Баяны жоқ дүниелер.
Болжалды күн болған соң.
Дүниеден кім қалған?
Батыр өткен шабынған,
Жүйрік өткен шабылған
Кербез өткен тағынған,
Сұлу өткен жағынған,
Не жайсаңдар өтпеген
Озған жүйрік табыннан.
Неше шешен ақындар,
Жау жүректі батырлар,
Жас басынан қағынған.
Шалқыған заман бар еді,
Іздегенің табылған.
Малдан есеп берген соң,
Шыр айналып жүрген соң,
Аузы ала алашым
Сол күндерді сағынған.