Қазақша өлең: Фариза Оңғарсынова (Қасаңсып кеткен кезімде)

Қасаңсып кеткен кезімде
қайрақ тастардай қашалған,
кездесіп, сендік сезімге,
көзіме балқып жас алғам!
Жас алғам - жаным жасарған,
көктемгі жердей қан жібіп.
Көрініп тұрды тасаңнан
сәулесі шалқар нәрлі үміт.
Қаңтарып тарпаң ғұмырды,
шаршадым ба әлде безуден,
өзімнің осалдығымды
қайта бір сонда сезінгем.
Жүйкемді тарап, жіктедім,
көңілімнен, сірә, шықпай ел
Өзінің әлсіздіктерін
сезінуімен мықты әйел
Өмірі жұмбақ, сөзі үлгі
айналғам мылқау мүсінге,
табындым саған өзімді
сезіндіргенің үшін де!
Қашықтап кеткен Күн нұрын
қайтадан құйып жанарға...
Байқасам, Жердің тірлігін
қайталайды екен адам да!