Қазақша өлең: Ескендір Хасанғалиев (Гүлсезім)

Өмірге тағдыр айдап,
Кездестім өзіңменен.
Кезім боп бал-бұл жайнап,
Қайғы-мұң сезілмеген.

Қайырмасы:

Тұңғиық көзіңдегі,
Бөлендім шапағатқа.
Бұл нәзік сезім бе еді,
Бұл әлде махаббат па?!

Көңілді алым ұшқан,
Шаттығын жасыра алмай.
Жандардай сағынысқан,
Жалындап басыла алмай.

Қайырмасы:

Келеді құшақтағым,
Келеді еркелегім.
Ешкімге ұқсатпадым,
Не деген көркем едің?

Бейнеңе елжіреген,
Тым ұзақ жаутаңдадым.
Жанымның мөлдіреген,
Сырларын айта алмадым.

Қайырмасы:

Тұңғиық көзіңдегі,
Бөлендім шапағатқа.
Бұл нәзік сезім бе еді,
Бұл әлде махаббат па?!