Қазақша өлең: Тоқтарәлі Таңжарық (Теңіз. Ай. Елес)

Көгілдір ай сәулесі астында буырқанып жатқан теңіз...
Толқындар сапырылыса шайқаған айдың «өлі» денесін.
Бәлкім, сол Ай – біздің ғұмырмен егіз,
Бәріміз шарқ ұра аңсаймыз өткеннің елесін.
Көкірегімізді қан-жоса ғып қадалған
Тіпті де ұмыта алмаймыз уақыттың улы жебесін.

Ай мен сол Елес.
Жылымға шөккен кеме.
Су бетіне шықпайды енді олар қалқып.
Сұңқылдап жалғыз ұшқан аққуды көрсең сен, егер,
Қанатын көгілдір сәулелерге шарпып;
Ол да біздей күңіреніп Елес дүниесін кезер,
Аласұрған сезімнің құшағында малтып.

...Бүгін теңіздің демі салқын.
Үн-түнсіз барамыз қайтып...