Қазақша өлең: Бағашар Тұрсынбайұлы (Кешір мені, Ұятым)
Көмейімде булығады бір өксік,
Таңдайымда тақ ете алмай сөз қалып.
Алматының жауын шашын күндерін
Сол өксікпен кешіп жүрмін мен ғаріп.
Кімге алдандым?..
Кімді, неге алдадым?
Уақытты-күнді неге алдадым?
Жазығым ба өле ғашық болғаным?
Жазығым ба көзсіздікке барғаным?
Ана еді ғой асылы әйел ғазиз жан
Жүрегіне күллі ғалам сыятын.
Сол деп сендім,
Және сені сендірдім
Соным үшін кешір мені, Ұятым.
Таңдайымда тақ ете алмай сөз қалып.
Алматының жауын шашын күндерін
Сол өксікпен кешіп жүрмін мен ғаріп.
Кімге алдандым?..
Кімді, неге алдадым?
Уақытты-күнді неге алдадым?
Жазығым ба өле ғашық болғаным?
Жазығым ба көзсіздікке барғаным?
Ана еді ғой асылы әйел ғазиз жан
Жүрегіне күллі ғалам сыятын.
Сол деп сендім,
Және сені сендірдім
Соным үшін кешір мені, Ұятым.
Мақала ұнаса, бөлісіңіз:
Іздеп көріңіз: