Қазақша өлең: Асылзат Арыстанбек (Мінез)

Адамзаттың таусылған ба құмары,
Болған емес бір мінезде тұрағы.
Менің өзім бетпақтанып кей кезде,
Беттен алып ұрысқым кеп тұрады.

Әр күнімді жүрмін міне парақтап,
Дейтін анам «аяғыңды санап бақ».
Салмақтырақ көрінгенмен кетеді-ай,
Қызғаныштың қызыл иті жалақтап.

Тапсам деймін бір бағытта тек тұрақ,
Түніменен мазамды алар көп сұрақ.
Тегі қымбат өлең жазып жүрсем де,
Кейде арзан өсек айтқым кеп тұрад.

Жүрем кейде көше кезіп сенделіп,
Түнде отырам есті сөзбен «емделіп».
Алла мені адам қылып жаратса,
Өмір мынау жіберіпті пенде қып.

Атақ қуып сыймай кетем өлкеге,
Долданатын кездерім көп жер тебе.
Ақындығым аламанда алдырмас,
Әйелдігім – ол өзінше бір төбе.