Қазақша өлең: Құралай Омар (Бауыржан Қарағызұлына)

Достым,
Мені жалғыздық қой қинаған.
Мұңым күліп, жүрегімді жүр қанап.
Сыр айтпақ ем…
Тұла бойға сыймаған
Сағынышым жанарымнан сырғанап,

Іштен тындым. Жоқ тіпті үн.
Көкірегімді күйдіреді бір ащы.
Дауысыма дірілі еріп өксіктің,
Көп сөздерім күрсініске ұласты.

Ауыр демім кеңістікке жұтылып,
Ауыр ойым жүк түсірді алқымға.
Қолын беріп, “қош” деп менен құтылып,
Есіне алмай алыста жүр жартым да.

Асығамын, кеткім келіп мәңгіге,
Жүдеткенде бұл тіршілік – қыбырлақ.
…Таппаған соң жөні түзу әңгіме,
“Оған сәлем айтшы” дедім сыбырлап.

Сәлемімді жеткізші, достым, оған…