Қазақша өлең: Бақытгүл Бабаш (Мәңгілікке мекендеген Күн елін....)

Мәңгілікке мекендеген Күн елін,
Мен – Бақыттың Гүлі едім.
Келіп еді,
Сенің ғана жанарыңда бүр жарып,
Сенің ғана жүрегіңе түнегім.

Көзді арбаған көбелек боп серігім,
Жүргенімде жанымды жеп жегі-мұң,
Жолықтырдым!
Сендей болып аялайды мені кім,
Мендей болып саялайды сені кім?

Мағынасыз күндерімнен мән ұғып,
Көктен түскен күміс шыққа малынып,
Өтем, жаным,
Қысқа ғана ғұмырымда, өзіңді,
Әлемде жоқ ақ сезіммен сағынып...

Сабағыма Тәңір сызған сөзім бұл:
Мен – гүл едім, күлтесі аппақ, көзі – нұр,
Бақ қыламын десең-дағы өзің біл,
Лақтырамын десең тағы - өзің біл,

Жаным!!!