Қазақша өлең: Есенбай Дүйсенбайұлы (Қабылдауда)

- Қайтпайсың ба, ауып кетті екінді?
- Күтем әлі айналғанша іңірге.
Әкіматта есіктер бар не түрлі...
- Ашпадың ба?
- Аша алмадым бірін де.
- Қызметіңді болар ма екен білуге,
Атшымысыз?
- Иә, әрине, атшымыз.
- Кірмейсің бе?
- Рұқсат жоқ деп кіруге,
Жібермейді алдындағы хатшы қыз...
- Мұндай қысың бұрын-соңды болмаған.
- Қалаң анау ақ түтекке оранған.
- Балаң нешеу?
- Үскірікте он балам
Үсіп өліп қалмаса игі бораннан.
- Оңайлықпен тоқтай қоймас бұл еркең,
Кәсібің не, үйің бар ма, шырағым?
- Боқшанамен қоқыс тасып күнелтем,
Бір орыстың падбалында тұрамын.
- Әй, қарындас, кірсін мына кісіміз,
Жанашырлық жасасайшы пақырға-ай.
- Онда сіздің болмасын түк ісіңіз,
Рұқсат жоқ, бастық өзі шақырмай!
- Қой, кетелік, беті бетпақ, қатты екен.
- Қайта бергін, асықсаң сен жүруге.
- Аман боп тұр, бұлар бар ғой, атшекем,
Құдайға да: "Рұқсат жоқ!" дер кіруге.