Қазақша өлең: Сырбай Мәуленов (Тұтқынның сөзі)
Мен еліме оралдым,
Толып жатыр көргенім,
Жаны сірі адаммын,
Өлмедім мен, өлмедім.
Қара құлып күзетті,
Күн жарығын көрмедім.
Қабырғадан сыз өтті,
Өлмедім мен, өлмедім.
Қуқыл тартты ақ жүзім,
Ішінде тас бөлменің,
Таусылмапты дәм-тұзым,
Өлмедім мен, өлмедім.
Атымды да ұмыттым,
Болдым иттей қарғылы.
Оты әлсіреп үміттің
Ажал мені аңдыды.
Ниеті ме ақ пейіл,
Көп тілеген анамның,
Өлмедім мен әйтеуір,
Қайта еліме оралдым.
Сонау соғыс күндері,
Салып кетті таңбасын,
Созып келем ілгері,
Сынық өмір жалғасын.
Толып жатыр көргенім,
Жаны сірі адаммын,
Өлмедім мен, өлмедім.
Қара құлып күзетті,
Күн жарығын көрмедім.
Қабырғадан сыз өтті,
Өлмедім мен, өлмедім.
Қуқыл тартты ақ жүзім,
Ішінде тас бөлменің,
Таусылмапты дәм-тұзым,
Өлмедім мен, өлмедім.
Атымды да ұмыттым,
Болдым иттей қарғылы.
Оты әлсіреп үміттің
Ажал мені аңдыды.
Ниеті ме ақ пейіл,
Көп тілеген анамның,
Өлмедім мен әйтеуір,
Қайта еліме оралдым.
Сонау соғыс күндері,
Салып кетті таңбасын,
Созып келем ілгері,
Сынық өмір жалғасын.
Мақала ұнаса, бөлісіңіз:
Іздеп көріңіз: