Қазақша өлең: Сырбай Мәуленов (Юг аялдамасы)

Сұрап жұрттан көрінген
Ұзын сонар номерді,
Іздеп жүрмін Пермьнен
Мен әскери бөлімді.
Құлазыған көңіл тұр,
Ұқсап көктің бұлтына.
Жасырынып бөлім тұр,
Цифрлардың сыртына.
Белгісіз ол қай маңда,
Іздеп жүрмін болдырып.
Кетті ме әлде майданға
Шеру тартып жол жүріп.
Ісім оңға баспады,
Кеудем толды күйікке.
Поезд әкеп тастады
Станция Югке.
Жапырып көк шалғынды,
Соғып тұрды жел өкпек.
Ойнады бұлт жаңбырлы,
Құйды аспан шелектеп.
Аты Юг болса да,
Солтүстіктей қаһары,
Қөкке жолақ жол сала,
Найзағайлар атады.
Жаңғырады айнала,
Күн зеңбірек зіркілдеп,
Шүпілдейді сай-сала,
Суға толып іркілдеп.
Жел желігіп белсеніп,
Емес тынып айығар.
Қарағайлар теңселіп,
Қалтырайды қайыңдар.
Ойға батам жол үсті,
Қиялданып бір түрлі.
Алыстағы соғыстың
Кеп жеткендей күркірі.
Осы Орал көгінің
Күркіреген сарыны,
Басқан бұлттың желігін
Найзағайдың жарығы.
Қан майданды бір кешіп,
Жүрді менің жадымда.
Жатты түнде тілдесіп,
Назияның жарында.