Қазақша өлең: Сырбай Мәуленов (Шаңқай түс)

Мұз боп қатқан алты ай қыс
Көл құшағын қазға ашқан.
Шағаладай шаңқай түс
Жатыр еріп жазғы аспан.
Көзге әсте шалынбай
Сиқырлы бір жаңбыр боп,
Қыстың қалған қарындай
Ериді аспан ақ нұр боп.
Жер мен көкке жағалай
Шұғыласын құйып тең,
Мархабатты анадай
Күн қарайды биіктен.
Балқытып от сезімге
Бұл дүниенің ой-қырын,
Шаңқай түстің кезінде
Сөйлейді үнсіз ойлы күн.

Он сегізде әскермін,
Ростовта келемін.
Күздің желі ұшырған
Жаздың жасыл желегін.
Көзден ұшты кешегі,
Аққу-сынды айқай жаз.
Донда толқын көшеді,
Сол толқынға айтам наз.
Дабыл жиі қағылып,
Оятады ұйқымнан.
Тек түсіме енеді,
Алыстағы үй-туған.
Аптада бір келеміз,
Қазармаға қонақтай.
Шығармақшы бізді Отан,
Шынықтырып болаттай.

Жақында жайылып жүр
Дон казагының аты.
Алыста Сыр қазағының аты,
Алыста махаббаты.
Қасымда Дон толқиды,
Алыста Сыр толқиды,
Жүректе күй әрқилы.
Жүректе жыр толқиды.
Жүземін Донға барып,
Қол созам жұлдызына.
Қазақтың сұлулары
Ұқсайды Сыр қызына.

Окоп қазып жүрдім талай,
Тынық Донның боз дөңінде.
Таңғы шапақ — нұрлы арай,
Ойнады жас көздерімде.
Алыстым жел құйынымен,
Бойда әскер бес қаруы,
Ауладым ой иірімнен,
Қөңілде Дон көшті ағыны.
Қалған сонау жайлауында,
Жас шалғынды жасыл қырдың.
Жаз желі ескен айдарынан
Түсті есіме асыл құрбым.
Жастық дәурен алдандырып,
Жүрме алаңсыз, көңілі жай.
Күтер ме екен алдан шығып,
Келем деп ем көп ұзамай.

Өзгертті соғыс өрті ауа райын,
Қарт тұрсын, шекті жылап бала уайым.
Күрсініп күнбатысқа шеру тартты,
Қалдырып қазақ жігіт Қамажайын.
Сұлудың желбіреген орамалы
Секілді жақсылықтың жорамалы.
Қамажай, қара көзден жасыңды тый,
Жан жарың жеңіспенен оралады!