Қазақша өлең: Тұманбай Молдағалиев (Таң атты, біраздан соң күн шығады)

Таң атты, біраздан соң күн шығады,
Жаяды бар әлемге нұр шұғаны.
Тағы ерте оянып ап ой қуалап,
Көңілім бір жақтарға құлшынады.

Көңілім дәметеді алыстардан,
Үнсіз кеп жүрегіммен табысты арман.
Нұр жиям көкірегіме тағы, тағы
Жылжыған алға қарай ағыстардан.

Қақпасын жүрегімнің нұрға аштырып,
Әр таңнан дәметемін бір жақсылық.
Әр әнді кеудемдегі оятсын да,
Жіберсін жолаушыға жолдас қылып.

Күнді бер жүрегіме, жарық күнді,
Бақытқа баяғыдай қарық қылғын.
Анау бір шал-шауқанның арасынан
Қартайған мен өзімді танып тұрмын.

Кәрілік көздерімді бақырайтып,
Арманның келді үйіме аты қайтып.
Аяймын өзімді өзім оңашада,
Қоямын өзіме өзім ақыл айтып.

Таң атса, күн батады көп етпей-ақ,
Тыншығам көңілімдегі бөбекті аяп.
Жүретін қыздар қоршап қызық дәурен
Кетеді, келеді де маған таяп.