Қазақша өлең: Жәркен Бөдешұлы (Жылқы кісінейді)

Басып алды меңіреу, түнек көңілді – Ой,
Айналамның бәрі Қорқыт көріндей.
Жұлдыз да жоқ,
Шырақ та жоқ,
Ай да жоқ,
Алатау да бұғып қалды көрінбей.

Қараңғылық мұхитына баттым да,
Кісінеді мені күткен ат қырда.
Санамдағы бір тал қылын тұтаттым,
Шақпағымды жарқ еткізіп жақтым да.
Ақбоз ағып, жетіп келді жаныма,
Мен жармастым жануардың жалына.