Қазақша өлең: Жәркен Бөдешұлы (Несие)

Бұйырса,
Бұл да несібең.
Ақша бәрін шешеді.
(Солай демей не дейік)
Банкіден алған несиең,
Балаңнан бұрын өседі,
Балаңнан бұрын көбейіп.

Аламан сауда жан-жағың.
Күнелтесің құм санап.
Несиеңнің қалғанын –
Немерең берсе
Бұл сауап.

Қарыздың тартып азабын,
Жүрегің сыздап аһ ұрса.
Бақыт деп біл ажалың,
Соттан бұрын шақырса...

Қарызсыз кірсең көріңе,
Жанарыңды ыстық жас шайып.
Пейіштің байтақ төріне,
Отырдым дей бер қасқайып.


Алматының көктемі кешеуледі,
Наурыздың қар боратты көсем желі.
Тал,
Қайың,
Алма,
Шие,
Шетен,
Мойыл –
Ереуілге шыққандай көше өрледі.
Емеурінін білдіріп иекпенен,
Басу айтты –
Сабырлы, сүйекті Емен...


Санам сары аяздай,
Миым қырау.
Жүрегім мұзға айналған,
Күйім мынау.
Ықыластың күйіндей күңіреніп,
Қолқасына қобыздың құйылдым-ау.
Мұндайда ошақты үйге тоқтау бақыт,
Алсайшы отқа аунатып,
Шоққа аунатып.


Тас көшеге желінген,
Екі өкшемде күтім жоқ.
Ұлтан, шеге, желіммен,
Берді етікші бүтіндеп.
Етігім қандай талайлы,
Көңілімді кім жамайды?