Қазақша өлең: Жәркен Бөдешұлы (Мінез)

Жылқы текті жануар ғой –
Құс қорек,
Оған біткен күмбір әуен,
Түс те ерек.
Оған біткен мінез бөлек,
Күш бөлек.
Сары жонда бөлініп қалған саяғын –
Үш-ақ күнде жатырқайды тістелеп...

Бұл заманның қабағынан қаймығып,
Сол мінезден қалса керек айырылып.
Әлдеқайдан қаңғып келген есекті,
Үйіріне қосып алды сәйгүлік.

Қыр астында қырағылық көз ілсе,
Ойран салар опасыз жау сезінсе...
Күмбір-күмбір кісінеудің орнына,
Шата қодық аңырайды өзінше...