Қазақша өлең: Мұзафар Әлімбаев (Тал кестім...)

Тал кестім, алайын деп таяқ жонып,
Таяқ тал себі тиер, аяқ болып.
Ойдың бір үзігіндей әлгі таяқ,
Аршыдым, күрең түске алдым бояп.
Өмірім, өксітпесін зая кетіп,
Келемін кемел ойды таяқ етіп.
Бастай алмай дағдарсаң өмір кешін,
Астан-кестен бұзылса көңіп қошың.
Аямайды ақылын осындайда
Тірі досың түгілі, өлі досың.
Қиналғанда досыңнан, ақыл сұра,
Жан досыңнан кімің бар жақын, сірә?!
Өзім білем дейтіндер опық жегіш,
Өзің қалай - шындыққа жақынсың ба?!