Қазақша өлең: Қалижан Бекхожин (Алма бетті жас бала)

Алтын сәуле шашылып,
Алатаудан күн шыққан.
Алма толған көшеге
Күн шыққанда ол шыққан –
Алма бетті жас бала,
Таң болғандай басқаға,
Алмада емес құмары,
Әлденеге ынтыққан.
Тоқтар емес шашылып,
Алма жатса жолында.
Дәптері мен әліппе –
Ұстағаны қолына.
Көзінде бар қуаныш,
Қандай қызық туған іс, –
Алма бетті жас бала
Таң болғандай басқаға
Қайда, неге ынтыққан?
Жасыл көше бойында
Аппақ үй тұр заңғардай.
Сол бір үйге сәулетті,
Кім өтеді таң қалмай.
«Іші толған нұр дейді,
Жүр, бебегім, жүр» дейді.
Естіп соны жас бала,
Таң болғандай басқаға,
Өзінше зор үмітті,
Сол бір үйге кіруге
Бөбек неге ынтықты?

Үйге кіріп қараса,
Мәз-мереке, тамаша,
Өңшең өндір жас ұлан,
Гүлдеріндей көктемнің.
Қуанышы тасыған, –
Көріп бүгін мектебін
Алдарында әліппе,
Төнген бәрі әріпке.
Ортасында бұлардың
Күн сипатты мұғалім.
Алма бетті жас бала,
Таң болғандай басқаға,
Алдына алып әліппе,
Қарай қалса әріпке,
Әрбіреуі жайнап тұр,
Жарқыраған жұлдыздай.
Ойын тартып барады
Ойнақтатып тұрғызбай.
Бұл не деген керемет?
Күндегі ойын қызықтан,
Артық көріп сол бала,
Оқуға тым қызыққан.
Оқы, бала, оқи бер,
Әріптердің сыры бар.
Білсең соны, алдыңа
Әлем сыры сызылар.
Жымың қағып жыр айтар,
Саған қарап жұлдыздар.
Күміс шашып теңіздер,
Толқын дабыл ұрғызар,
Жұмбақ болған жұмыр жер,
Жаңалығын туғызар.
Алма бетті жас бала,
Таң боларсың басқаға,
Саған бәрі қызығар.