Қазақша өлең: Сағыныш Намазшамова (Сенің туған күніңде)

«Жаным, енді сен менен алшақтама,
Қуана білсек болды әр шаққа да.
Сыйым еді арнаған» деп жаныңда
Отырсам бір әдемі ән сап қана.
Бал шарабын сезімнің сұрап ішіп,
Сыр алысып түндерде, жыр алысып.
Үйімізге құттықтап қауым келсе,
Зыр жүгіріп жүрсем ғой құрақ ұшып.
Үй тірлігін, шаруаны ақылдасып,
Әр істі ортаға сап мақұлдасып,
Көп ішінде, алқалы топ ішінде
жарасып отырсақ қой жақындасып.
Жаңа өмірге балаша тәй-тәйласам,
Кері қарай ешқашан қайта алмасам.
Құшып тұрып,
орнымнан ұшып тұрып
«Сүйіктім осы ғой!» деп айқайласам.
Деймін де сабырымды шақырамын,
Тежеліп жүректегі нөпір ағын.
Содан соң тілегімді хат арқылы
Үн-түнсіз жолдап қана отырамын...


Кездейсоқ Сізге кезігіп,
Оянды қалай тез үміт?!
Аңсаудан қайтем бір күні
Жүрегім кетсе езіліп.
Түңілген шағым болса егер
Тірілтер Сіздей бар шебер.
Қайтер ем
Сізден басқаны
Жанарым көрмей қалса егер.
Мазамды алып бір көше
Ұйықтатпай қойды түн кеше.
Бағынбай бір күні аяғым
Сіз жаққа ғана жүрсе ше?
Бәрінің түзу тірлігі,
Түсінер дейсің кім мұны,
Өзіңізден басқа ешкімді
Естімей қалсам бір күні.
Аптығын баспай ақ арман
Аңқылдап шықса тағы алдан
Есіміңізден басқа еш сөзге
Тілім де келмей қалар ма?
Қайтер ем сондай туса күн,
Көзімнің алды кіл сағым.
Осы айтқан сансыз сырқатқа,
Мен, сірә, әлден душармын.