Өлең: Жанкелді Немеребай (Кейде аңсаймыз жазылмаған тағдырды)

Кейде аңсаймыз жазылмаған тағдырды,
Таңғажайып өмір сәнін не түрлі.
Кейде аңсаймыз жаумай кеткен жаңбырды,
Құмдағы гүл секілді...
Беу,дүние неге аңсаттың кілті жоқ,
Темір әйнек аржағынан сүйіп құр.
Аспан ашық,бір түйір де бұлты жоқ,
Жауын неге құйып тұр?!
Атақ,мәнсап олжа емес-ау ол да аса,
Осы нені қиялдаймын мен бірақ?
Бір арманым лайланғаны болмаса,
Өз бақытым мөлдір-ақ...