Қазақша өлең: Ербол Бейілхан (Біз екеуміз...)
Сен де жалғыз. Мен де жалғыз, Ол-жалғыз!
Мұң аңқытып бүр жарады Ой жалбыз!
Тамыры жоқ тасқа өскен гүл сынды,
Тағдырлы өлең ойсыз басты ойланғыз!
Сен де мұңлы, мен де мұңлы. Мұңдымыз!
Қазы қайтқан сыр шертеді сырлы Күз.
Өмір деген - үлкен қалып шектеулі,
Сол қалыпқа сыймайтұғын жындымыз...
Сен де қырсық, мен де қырсық. Қырсықпыз!
Қайыңдағы тым сезімтал бүршікпіз.
Жүректегі сағыныштың көз жасын,
Күз құлатқан жапырақпен сүртіппіз!
Сен де ойда, мен де ойда. Дарамыз!
Ақ параққа қалам түрткен қалады із.
Жалғыздықтан жалыққан күн ақыры,
Қол ұстасып Айға кетіп қаламыз!
Мұң аңқытып бүр жарады Ой жалбыз!
Тамыры жоқ тасқа өскен гүл сынды,
Тағдырлы өлең ойсыз басты ойланғыз!
Сен де мұңлы, мен де мұңлы. Мұңдымыз!
Қазы қайтқан сыр шертеді сырлы Күз.
Өмір деген - үлкен қалып шектеулі,
Сол қалыпқа сыймайтұғын жындымыз...
Сен де қырсық, мен де қырсық. Қырсықпыз!
Қайыңдағы тым сезімтал бүршікпіз.
Жүректегі сағыныштың көз жасын,
Күз құлатқан жапырақпен сүртіппіз!
Сен де ойда, мен де ойда. Дарамыз!
Ақ параққа қалам түрткен қалады із.
Жалғыздықтан жалыққан күн ақыры,
Қол ұстасып Айға кетіп қаламыз!
Мақала ұнаса, бөлісіңіз:
Іздеп көріңіз: