Қазақша өлең: Жандарбек Жұман (Ешкімді де аямайды мына әлем...)

Ешкімді де аямайды мына әлем,
Ешкімді де жұбатпайды бұл нарық.
Күнәлар көп, жасалатын дұға кем,
Қу тірлікке қарап тұрсам шын бағып.

Қиналады бұқара жұрт қашанғы,
Жанарға жас, кірпікке мұң тағы ілдік.
Сый-құрмет те, әрекет те-жасанды,
Шынайылық,қайдасың сен?! Сағындық.

"Қанша бердім, қанша берді, берген бе?"
Есеп-қисап қатырады басты көп.
Боямасыз, шын мәніне келгенде,
Бұл заманның ақылдысы-тас жүрек!

Жаңа ғасыр, жаңарған ғой көне бел,
Өз-өзімен алысатын күн бүгін.
"Көк бөрінің ұрпағымыз"-деген ел,
Қу түлкінің жасап жатыр тірлігін.

Кімге керек бірақ менің зарлы үнім?
Уақыт-емші. Керек боп тұр нақ сабр.
Ей,сен ӨМІР, адамдардың барлығын,
Жылауық қып бітірдің ғой,бәтшағыр!