Қазақша өлең: Ғафу Қайырбеков (Жігіт)

Кездесуге алғаш бетпе-бет
Жүгірді Дон Еділге,
Орнады теңіз көкпеңбек
Құшақтасқан жерінде.

Атқарып заман ұлы ісін,
Өзгертіп әлем картасын,
Алуға біраз тынысын
Ерлер жатты тарқасып.

Толқынға сүйеп кемерін,
Теплоход тұрды жүздеген.
Айтысып әркім мекенін,
Қоштасты жарқын жүзбенен:

— Сен қайда?..
— Қырым, Ялтаға,
— Шығысқа, сонау Байкалға,
— Фабрика, зауыт, шахтаға,

— Алысқа, алтынды Алтайға.
— Магнит тауға, Оралға,
— Колхозға, совхоз, МТС-қа.
— Тағы да зор каналға,

Каналға - алып құрылысқа!
Бөгеліп тұрған сол бір сәт
Жас жігіт, бастық қасында:
— Қош, достар, - деді қол бұлғап

— Қалатын болдым осында!..
Жылжыды кеме лезде
Алыстай сырғып жағадан.
Дауыстар шықты бір кезде:
— Шабадан қалды, шабадан!..

Жағада тұрған сол жігіт,
Сілтеді қолын жалғыз-ақ.
Кемеде ду-ду жұрт күліп,
Жігітке қарап тұрды ұзақ.

Жымиды жарқын көңілмен:
— Інім, - деп бастық. –
Сүйікті... Еңбекте үздік көрінген
Алып қап тұрып жігітті.
— Ол қалай, батыр, оның не
Кетті ғой бәлкім, керегің.
— Барсын, - деді ол, - еліме
Менің де бір сәлемім!
Онда кеткен бұйымды
Білем: дәптер, күнделік
Оқысын өткен жолымды,
Қуанып, туған ел көріп!