Қазақша өлең: Әмірхан Балқыбек (Кімге айтамын)

Жапырақ,
Сенің бойың биік менен,
Мен деген қырда туып, күйікте өлем.
Кешқұрым,
Ауа тұнық,
Құр отырмын
Дүниенің бар тылсымын түйіп денем.
Құр отырмын,
Көңілім сан-сан сұрақ,
Тыңдай білген құлақты тамсандырад.
Жапырақ, айтшы, сені сүйер кім бар,
Басынан бұтағының қалсаң құлап.
Жапырақ,
Бұта жайлы не білесің?
Жел тұрса жын тигендей егілесің,
Өзіңді өзіменен егіз көріп,
Өзегі сарғыштанды-ау менің есім.
Жапырақ,
Биігіңнен құлап қалсаң,
Бола ма көңіл айтып жылап барсам?
Кімге айтам сол көңілді,
Бұтаға ма,
Бұтаға болады ма сыр ақтарсам?
Бұта сені білмейді,
Сен бұтаны,
Өмірде не тылсым бар енді тағы?
Көңілім,
Кешқұрым,
Ауа тұнық,
Жапырақтан үрленген шаң жұтады.
Япыр-ау,
Бұтам қайда, діңім қайда.
Мен жығылсам бірге ол да жығылмай ма?
Көңілім қалды,
Жырымды Күнге оқып,
Тек қана,
Айтам енді сырымды Айға.