Қазақша өлең: Гүлнар Салықбай (Жүз рет құлап, жүз рет тұрдым...)

Жүз рет құлап, жүз рет тұрдым,
Құлармын талай әлі мен.
Нан үшін талмай қызмет қылдым
Бала-шағаның қамымен.

Ұнамай ешбір жиын да маған,
Жақсымен келем жарасып.
Жүрсем де қара құйыннан аман
Өлеңнен қалдым адасып...

Көп болды мініп, жеке кетпедім
Желден де жүйрік, боз атын.
Білдірмей күннің бекер өткенін,
Қиналсам, қолын созатын.

Көп болды оны ерттемегелі,
Кетпегелі айға мен ұшып.
Бермейтін еді дертке де желі,
Тірліктің уын бөлісіп.

Көмкерер едім Айды да гүл боп,
Өзіме берсе ерікті.
Жақсы көрмесең, қайғы да, мұң жоқ –
Елестетесің өлікті.

Білмеймін қандай сый тастайтынын,
Туады мендей тағы өрен.
Өмірдің өзі – ұйқаспайтұғын,
Ақыры жұмбақ ақ өлең...