Қазақша өлең: Гүлнар Салықбай (Келші, көктем-сіңілім....)

Келші, көктем-сіңілім,
Қайда кеттің қыдырып –
желп-желп етіп тұлымың,
бұлақ болып жүгіріп?!

Қоңыраудай сыңғырлап, күліп жүр ме екенсің?
Келеріңді бір күні біліп жүр ме екенсің?

Бақытыңмен, бауырым,
қай жақтарды жылыттың?
Гүлдің жинап тәуірін,
Бізді қалай ұмыттың?

Басқа жердің бағына ұнап жүр ме екенсің?
Сар далаңды сағынып, жылап жүр ме екенсің?

Тоңдым, құлдай торығып,
Барлығыңды білдірші.
Түсімде бір жолығып,
Аязымды сындыршы.

Көшелердің бойында шұбап өнер ме екенсің?
Ала қардың астынан шыға келер ме екенсің...

Келші, көктем, құспенен,
Бір-ақ күнде білдірмей.
Қоштасуға қыспенен
Қалайын мен үлгірмей.

... Осы биыл сен әлде кешігер ме екенсің?
Келе ғой деп шақырсам, есінер ме екенсің...