Қазақша өлең: Гүлнар Салықбай (Тереземді жаңбыр қағады...)

Тырс-тырс, тырс тырс...
Тереземді жаңбыр қағады,
Тырс-тырс, тырс-тырс....
Тағы мені табады.
Тырс-тырс, тырс-тырс,
Тыныштық бер шамалы.
Тырс-тырс, тырс-тырс...
Соның бәрі қалады.

Тырс-тырс, тырс-тырс...
Көк аспанның бөлшегі
Үзіледі, көңіліммен көрші еді.
Кімге керек өміріңнің өлшемі?
Кімге керек иегіңнің кемсеңі?..

Тырс-тырс, тырс-тырс...
Мен де сендей ағылдым,
Бұл өмірді сүрмегендей сағындым.
Тырс-тырс, тырс-тырс...
Тар бесікке таңылдым,
Аспан едім,
жазды күтіп, жаңылдым.

Тырс-тырс, тырс-тырс...
Саған несін ақталам,
Сырымды айтып сырттағыға жақпаған....
Тырс-тырс, тырс-тырс,
Сен – сөзімсің таппаған –
Қара қыстың көз жасындай қатпаған.

Тырс-тырс, тырс-тырс.
Тырсылдай бер ендеше!
Суытса да қата алмағам мен кеше.
Тырс-тырс, тырс-тырс...
Тырсылдамай қайтесің
Мұзға айналу қолыңнан еш келмесе.
Тырс-тырс, тырс-тырс...