Қазақша өлең: Гүлнар Салықбай (Кешіріңдер келгенімді өмірге)

Кешіріңдер кең пейілді пішінде:
жүргенімді осы байтақ өңірде!
Кешіріңдер
дәл осылай болғандығым үшін де,
келгенімді өмірге...

Кешіріңдер
сүйгенімді өртеніп,
Күтіп желдің өкпегін.
Түкке тұрмас бір істерге тер төгіп,
өмірімнің өткенін...

Кешіріңдер
жақсы көрсем бәріңді,
көргім келіп биіктен.
Содан кейін өртеп алып барымды,
Жер тырнасам күйіктен.

Кешіріңдер
сенгенімді себепсіз,
жарқыраған бағымды.
Тозып біткен заттарыңдай, керексіз
лақтырылған шағымды.

Кешіріңдер
құрметсіздің қулығын
дер кезінде ұқпасам.
Қырық тесік болса дағы сулығым,
қабағымды шытпасам.

Кешіріңдер
түсінбесем біріңді,
көңілімнің қалғанын.
Кешіріңдер
жүрегімді, жырымды
және олардың арманын...

Кешіріңдер
өзгешелеу түсінік,
өңге айналмас түсімді.
Оңып кеткен көйлегімді – түсі ұмыт,
мағынасыз ісімді...

Кешіріңдер
күткенімді үгіліп,
Кездерімді жаңылған.
Көз жасымды –
шыға алмаған тығылып,
жүрегіме ағылған...

Кешіріңдер
жасырылған жарамды –
ешқашан да таңбаған.
Кешіріңдер қолымдағы қаламды –
құмары бір қанбаған.

Кешіріңдер кітабымды бітетін –
айта алмастан бір шынын.
Кешіріңдер кереметтер күтетін
жүрегімнің дүрсілін...

Кешіріңдер
осынау бір адамды –
жағдайы жоқ белсенер.
Кешіріңдер иен қалған жағамды
қолдарыңнан келсе егер...

Кешіріңдер
жазылмаған сөзімді,
өзімді де әлі аман.
Кешіріңдер менің ғашық көзімді –
өздеріңе қараған...


Оятпа сен мені, қалғысам,
Өзгеге еліктеп, өзгерме.
Іздеме бекерге, қаңғысам,
Жоғалғым келетін кездерде.

Таң болып күтіп ал кешкірсем,
Ән болып, жанымды желбірет.
Жаңа айдай жарқырат ескірсем,
Қиналма «қайтемін енді?» деп...

Басқа бір әлемде тұрақта,
Көздерің бақытқа шөлдесе.
Сен мені ұмытпа бірақ та,
Өзіңді ұмытқың келмесе...

Ешқандай ағынға қосылмай,
Таңданба бәрінен сырт қалсам.
Ешқашан жоғалмас досымдай
Жер болып күтіп ал бұлттансам.

Аяма адасып, қағынсам,
Сен мені сөкпейтін шығарсың?
Мың жылдар өткен соң табылсам,
Қағаздан барлығын ұғарсың...

Түсінбе тойларда болмасам,
Және де жолымды жүрілген.
Бір күні кеудеңе орнасам
Жаңбырдан кейінгі жырыммен...


Қашайықшы барлық қиын сұрақтан,
қишы маған ұйқыңды.
Қарашы, анау балағынан кірі аққан
қала қандай сүйкімді!

Қашайықшы, айдалаға, адасып,
Ашайықшы басқа әлемнің есігін.
Ешкім бізді іздемесін жаны ашып,
Ешкім бізден сұрамасын кешірім...

Өтіп жатқан күніміздің көбі өлең –
Жылыстайық ақырын.
Ешкім бізге қарап тұрып төбеден,
Лақтырмасын ақылын.

Ешбір адам аямасын біздерді –
Сенгендері сатты деп.
Өшірейік бар азапты іздерді,
Басқаларға бақ тілеп.

Қашайықшы, құдай үшін, ерінбе.
Жүріп тұр ма көлігің?
Әлде мені құтқаруға сенің де
Шаппай тұр ма көңілің?!


Қандай қызық көктемменен кездескен –
Бақыттан жылаған.
Күрсіндіріп, күз келгенін сезбестен,
Күнге ұнаған...

Қандай қызық көктемменен кездескен –
Қимай қарасқан.
Ақыл-ойдың ну орманын кезбестен,
Адасқан...

Қандай қызық орамалмен кездескен –
Сүрткен көзіңді.
Һәм шығару ертең ерер сөзді естен
Және өзіңді.

Қандай қызық орындықпен кездескен –
Теңізге қараған.
Тіршіліктің тізіміне енбестен,
Сағат санаған...

Қандай қызық ағынменен кездескен –
Алыс сүйреген.
Берекесіз дүниеден безбестен,
Қайта билеген.

Қандай қызық жапырақпен кездескен –
Жаңа таңы атқан.
Көшелерде күндіз-түні көз көшкен
Күліп баратқан...

Қандай қызық қызғалдақпен кездескен –
Саған терілген.
Содан кейін самал желге жолда ескен
Жақсы көрілген.

Қандай қызық теңізбенен кездескен –
тұзды су алған.
Ешкімге де, ештеңеге сенбестен,
Қуанған...


Ішінде арман-ағыстың
Бұзылды жүрек жолдары.
Доссыз өмірмен таныстым –
Сұп-суық екен қолдары.

Қуанып жүріп, құладым,
Қар жауған қала тағы кір.
Доссыз өмірге ұнадым,
Ал енді маған бәрібір...

Бәріңнен енді алыспын,
Алыстай түсем бұл түні.
Доссыз өмірмен таныстым,
Түріміз қандай күлкілі!

Ешкімді енді тоспаспын,
Ұмытып кетіп жүрмесем.
Доссыз өмірмен достастым,
Жағдайым осы, білмесең.

Армандап жүріп, адастым,
Жолымды таптым қалайда.
Доссыз өмірмен жарастым,
Келмеші мұнда, жарай ма?..


Тек қана Сізді ойлаумен жалғанды әнім,
Көзімнің жаңбырына толы уысым.
Тағы бір ауырсам деп армандадым –
Сізді бір көру үшін...

Тағы бір көрсем дедім, талмай жүрек –
Арманның мұнарланған көрінісін,
Көңілім көшелерді шарлайды кеп
Сізді бір көру үшін.

Қуанып, қызық өмір сүре алмадым,
Биікке шақырмады мені құсым.
Не істеуге болатынын біле алмадым
Сізді бір көру үшін...


Сізді ғана күтіп жүр ем, таба алмай,
Бір күні кеп, шырағымды жағардай.
Сізді күттім қара жолға қадалып,
Қанатымды қаға алмай.

Сізді күттім күздің күрең бағындай,
Сізді күттім ханның алтын тағындай.
Күннен тамған күміс тамшы секілді –
Сізді күттім бұлдыраған сағымдай.

Сізді күттім жауын күткен даладай,
Сізді күттім тәтті іздеген баладай.
Ұмыта алмай ұзақ жүрдім көшеде,
Аяғымның талғанына қарамай.

Күтуменен құлады күн, атып таң,
Сізді күттім бөліп алып уақыттан.
Қасыңызға еріп келген ана әйел
Қалай өлмей, шыдап отыр бақыттан...


Тамшылар, тамшылар...
Тамшылар ән шығар
аспанның жүрегінен тамып тұрған?!
Тамшылар, тамшылар...
Тамшылар жан шығар
биікте тұра беру жалықтырған?!

Тамшылар, тамшылар...
Тамшылар шу шығар
сытырлап қара түнмен айтысатын?!
Тамшылар, тамшылар...
Тамшылар бу шығар
қызыл күн бір қараса, қайта ұшатын?!

Тамшылар, тамшылар...
Тамшылар сөз шығар
аспаннан ағып тұрған?!
Тамшылар, тамшылар...
Тамшылар көз шығар
қара жер зарықтырған?!

Тамшылар, тамшылар...
Тамшылар би шығар
ырғағы егіз менің жүрегіммен?!
Тамшылар, тамшылар...
Тамшылар сый шығар - маған жіберілген?!

Тамшылар, тамшылар...
Тамшылар жол шығар –
бір-ақ бағыты бар?!
Тамшылар, тамшылар...
Тамшылар көл шығар
көктен ағытылар?!

Тамшылар, тамшылар...
Қамшылар – жерді сабалаған.
Тамшылар – аңшылар... мені қамалаған...