Қазақша өлең: Ақберен Елгезек (Түнгі диалог)

Мен сенен сұрадым:
Талдар сөйлей ме деп,
Түн ішінде ырғалып билей ме деп.
Бұтақтарда сырғадай тербетілген,
Жапырақтар бір күні сирей ме деп?

Сен сұрадың:
Жұлдыздар жылай ма деп,
Себепсізден-сепебсіз құлай ма деп?
Ғарыштағы бос қалып ұялары,
Өлген жұлдыз ешқашан тумай ма деп?

Мен сұрадым:
Ақ гүлдер күлмей ме деп,
Үзілерін қай күні білмей ме деп.
Көктемеде қуантқан бәйшешектер,
Күзде бізді ұмытып жүрмей ме деп?

Сен сұрадың:
Бұл күндер өтпей ме деп,
Бұлттай көшіп жыраққа кетпей ме деп.
Сағыныштың тұманы сейіле ме,
Мұнарлана құласа беткейге кеп?

Мен сұрадым:
Азап пенен шаттықтың арасында,
Сен мендік мәңгілік боласың ба?
Түнге қарай осылай ұша бермей,
Бір күні кеп қолыма қонасың ба?

Мен сұрадым, өзімнің биігімнен,
Сен жыладың: «Сүйем ғой! Сүйемін!» деп...